Dum Ancus regnat, Lucumo, vir diligens atque audax, a patria discedit-erat enim Etruscus, in oppido Tarquinia natus- atque cumuxore urbem Romam petit. Lucumo et Tanaquil gloriam atque honores cupiunt, itaque domicilium in urbe Roma quarunt atque Lucumo nomen Romanum accipit `Lucium Tarquinium Priscum´- Romani enim non unum nomen, sed tria nomina habebant. Divitae Tarquini ingentes erant ac beneficia multa Tarquinius praestabat, itaque magna erat fama eius educabat. Post mortem Anci liberi eius comitia exspectabant- populus Romanus reges comitiis creabat- sed Tarquinius quoque regnum Romanum cupiebat! Itaque animos civium movet atque regnum Romanum a liberis Anci rapit. Romani Tarquinium regem faciunt: is igitur primus rex Romanus peregrinus est. Rex bellum gerit cum Latinis et Sabinis eosque vincit atque foedera instituit cum multis populis peregrinis- ´foedus´ pacem et amicitiam inter inimicos facit. At cives neque in bello neque in pace otium habebat, nam Tarquinius nova et magna opera in urbe semper imperabat: ingentem murum lapidibus aedificat atque cloacam, magnum opus, facit.Etiam ludos et certamina gladiatorum instituit. Tuta et pulchra erat urbs, neque vero omnes laeti erant in ea: liberi Anci cupiebant. Itaque scelus terrible parant- homines perversi beneficia non praestant, sed scelera faciunt: pastores auro corrumpunt et eos iubent regem interfiecere. Tunc pastores dolum parant et ferocem pugnam simulant prope regiam. Rex clamores terribles pastorum audit eosque vocat. Cum pastores ad regem veniunt, alter pugnam narrat, alter vero arma capit atque mortuus cadit!

Ancus errege zelarik, Lukumok, gizon maitagarri eta ausartak, bere herrialdea utzi zuen —etrusko bat baitzen, Tarquinia herrian jaioa—, eta Erroma hiria kumulu gisa bilatu zuen. Lukumok eta Tanakilok ospea eta ohoreak nahi dituzte, beraz, Erroma hirian bizilekua bilatzen dute, eta Lucumok ``Lucius Tarquinius Priscus'' erromatar izena hartzen du, erromatarrek ez baitzuten izen bat, hiru izen baizik. Tarkinoren aberastasunak izugarriak ziren, eta Tarkiniok onura asko eman zituen, bere ospea handia izan zedin. Anci hil ondoren, bere seme-alabak bere hauteskundeen zain zeuden -erromatarren herriak hauteskundeen bidez erregeak sortu zituen-, baina Tarkiniok ere erromatar erreinua nahi zuen! Eta horrela hiritarren bihotzak hunkitzen ditu eta Anciren seme-alabei erromatar erreinua bereganatzen du. Erromatarrek Tarkinio errege egiten dute: bera da, beraz, atzerriko lehen errege erromatarra. Erregeak latindarrekin eta sabinoekin gerra egiten du eta haiek garaitu eta atzerriko herri askorekin aliantzak ezartzen ditu —«itunak» bakea eta adiskidetasuna egiten du etsaien artean. Baina hiritarrek ez zuten aisialdirik ez gerran ez bakean, Tarkinio beti obra berriak eta handiak aginduz hirian: harriz harresi erraldoia egin zuen eta estolda egin zuen, lan handia Jolasak eta gladiadoreen lehiak ere ezarri zituen. Hiria seguru eta ederra zen, baina denak ez ziren bertan pozik: Anciren seme-alabak nahi zituzten. Eta, beraz, krimen ikaragarri bat prestatzen dute: gizon gaiztoek ez dute onurarik ematen, krimenak egiten dituzte: artzainak urrez erortzen dituzte eta erregea hiltzeko agintzen diete.Orduan artzainek trikimailu bat prestatzen dute eta ia errege-guda borroka latz baten itxura ematen dute. Erregeak artzainen oihu ikaragarriak entzuten ditu eta dei egiten ditu. Artzainak erregearengana etortzen direnean, batek borroka kontatzen du, baina besteak armak hartu eta hilda erortzen da!